Okiem Kinomaniaka: 2014

Podsumowania są niezwykle trudne. To nie lada wyzwanie przypomnieć sobie i w jakiś sposób sklasyfikować wydarzenia minionego lub mijającego roku. Jaki był 2014? Na pewno intensywny! Działo się sporo: wiele wydarzeń filmowych, powrót do pisania na blogu, (a nie tylko wrzucanie krótkich notek na fan page), rozpoczęcie akcji BlogerzyFilmowiPoznajmySię i w związku z tym poznanie całej masy filmowych wariatów (tak kochani blogerzy, to o Was). Jednym słowem: było świetnie! :-)

Jednak pierwsze miesiące 2014 nie zwiastowały niczego nowego. Nie spodziewałam się żadnych rewolucji w kwestii rozwoju Okiem Kinomaniaka czy innych, filmowych przedsięwzięć. Ot, oglądałam sporo różnych filmów: jedne zachwycały, inne szokowały, jeszcze inne rozczarowywały. A Was było około 500 osób zebranych na fan page'u i śledzących moje filmowe przeżycia.

Jakoś pod koniec kwietnia natchnęło mnie. Pomyślałam, że fajnie poznać innych blogerów. Na początku idea spotkania była mocno realistyczna - mały meeting warszawskich blogerów filmowych. Przybyła jedna odważna - Emilia z Po napisach końcowych. Od słowa do słowa porwałyśmy się na niemożliwe. W 2 tygodnie zorganizowałyśmy I-sze Ogólnopolskie Spotkanie Blogerów Filmowych. Jak wyszło - rewelacyjnie! Okazało się, że tym razem było nas (chyba) 12 osób z całej Polski, więc wielkie plany wcale nie są mniej realne :-)

Z racji na zbliżające się spotkanie powróciłam do pisania na blogu. Uzupełniłam kilka wpisów, które pojawiły się w dość obszernej formie na Facebooku, dodałam nowe i tak - już od końca kwietnia, regularnie wrzucam Wam teksty. Aż samą siebie czasem zadziwiam, że możliwe jest napisanie 3-4 recenzji tygodniowo :) #BrawoJa

Po majowych atrakcjach w Warszawie przyszedł czas na przednią zabawę w Krakowie. Paulina z Apetyt na film i Magda z Dziś oglądam - w kinie i o kinie zaprosiły nas do siebie pod koniec sierpnia. Przedpremierowy seans, filmowe gadżety, wystawa o Stanley'u Kubricku - jak się domyślacie, było genialnie! A i frekwencja była dwukrotnie lepsza ;)

Jesień wcale nie zahamowała mnóstwa wrażeń. Wręcz przeciwnie. W połowie października przybyłam do Łodzi na Festiwal Kamera Akcja. Tam czekała cała masa fantastycznych filmów, warsztatów, spotkań. Świetny czas ze świetnymi ludźmi :) Po powrocie do domu było jeszcze intensywniej. Najpierw Warszawski Festiwal Filmowy, na którym odkryłam kilka perełek, później azjatycki Pięć Smaków, a na końcu rosyjski Sputnik.

Ile filmów zobaczyłam w tym roku? Nie wiem. I nawet Filmweb nie pomoże, bo w 2014 dopiero zaczęłam na poważnie uzupełniać obejrzane produkcje. Wiem jedno: na blogu jest około 70 tegorocznych recenzji, a opisuję pewnie co 5 obejrzany film :) Niektóre to akcje w stylu "powrót do przeszłości", czyli kolejne podejście do tego samego obrazu, ale to nie jest istotne. Najważniejsze, że było ich trochę, a tych godnych polecenia też mam niemało. Uznaję więc 2014 za rok udanych, filmowych wrażeń i odkryć, ciekawych wydarzeń i projektów. Było parę nowości (nowy layout bloga, start Instagrama, kilka fajnych konkursów), a co do 2015 już zwiastuję kilka nowości/niespodzianek. Ale o nich na razie cicho sza ;)

Czerwcowa przygoda na planie "Dyptyku warszawskiego" bardzo mi się spodobała. Możliwość podglądania realizacji niezależnej produkcji to rarytas dla blogera filmowego. Tym bardziej, gdy atmosfera - choć mocno pracowita - była sympatyczna, a cała ekipa ewidentnie lubi ze sobą pracować.

"Dyptyk warszawski" to krótkometrażowy, fabularny film. Opowiada o losach ludzi, których ścieżki życiowe doprowadziły do stolicy. Pokazuje jak wielkie miasto, ośrodek wielu możliwości może wpływać na codzienne wybory jego mieszkańców. Składający się z dwóch części projekt traktuje o losach trójki przyjaciół wystawionych na próbę (segment „Zwątpienie” w reżyserii Michała Słomki) oraz o członkach wietnamskiej społeczności działających w gangu narkotykowym (segment „Mniejszość” autorstwa Pawła Son Ngo). Historie łączy Warszawa, w której toczy się fabuła filmu. O projekcie rozmawiałam z jednym z reżyserów.

Okiem Kinomaniaka: Skąd się wzięła Twoja filmowa pasja?

Michał Słomka: Przyznam, że dość nietypowo. Najpierw trenowałem judo, ale z różnych przyczyn musiałem to przerwać. I wtedy zapytałam siebie: „Co ja tak naprawdę lubię robić? Czym, poza sportem, chciałbym się zajmować w życiu?”. A drugą rzeczą, której poświęcałem sporo czasu było właśnie oglądanie filmów. Dlatego postanowiłem przekuć pasję w zawód i kręcić filmy. Wiem jak banalnie to brzmi, ale miałem wtedy jakieś 16 lat [śmiech].

OK: Czyli pojawił się młodzieńczy cel. Jak to się potem potoczyło, że teraz naprawdę kręcisz filmy?

MS: Po liceum postanowiłem pójść do szkoły filmowej, żeby zdobyć odpowiednie wykształcenie. Wiedziałem, że ze swoją ówczesną wiedzą i warsztatem nie miałem zbyt dużych szans na miejsce w Łódzkiej Filmówce, dlatego wybrałem szkołę prywatną – Akademię Filmu i Telewizji. Przygotowałem odpowiednie dokumenty oraz zwiastun jednej z kultowych pozycji filmowych i na tej podstawie mnie przyjęto. W AFiT-cie uczyłem się 2 lata i skończyłem go ze specjalizacją montażysty.

OK.: Jak wyglądała Twoja filmowa działalność od skończenia szkoły aż do kręcenia „Dyptyku Warszawskiego”? Co w tym czasie robiłeś?

MS: Oczywiście nakręciłem film dyplomowy - "Akcję odwołaną", który był warunkiem otrzymania dyplomu. Później brałem udział przy realizacji kilku produkcji i za każdym razem pełniłem inną funkcję. Była to "Antygona" - dyplomowy film Pawła Son Ngo, w którym działałem jako asystent dźwiękowca. Zagrałem tam również epizod. Pracowałem też jako asystent dźwiękowca i montażysta przy filmie Mateusza Pyzy pt. "Martwe dzieci". Co ciekawe, po dwuletniej przerwie jeszcze raz sięgnąłem po "Akcję odwołaną", która ponownie zmontowałem, wykorzystując część scen nieużytych w wersji dyplomowej, dodając nowe efekty. Tak powstała nowa odsłona filmu o znacznie mroczniejszym klimacie. Żmudna praca opłaciła się, ponieważ wraz z Pawłem Son Ngo dostaliśmy za "Akcję odwołaną" nagrodę "Dla wersji reżyserskiej" na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Gliwicach.

OK.: Skąd wziął się pomysł na tę produkcję?

MS: Z „Dyptykiem Warszawskim” to dłuższa historia! Pomysł pojawił się zaraz po moim filmie dyplomowym, bo znowu chciałem znaleźć się w roli reżysera. W 2012 zrealizowaliśmy połowę zdjęć do „Zwątpienia”, czyli mojego segmentu dyptyku. Niestety trafił on na półkę ze względu na techniczne problemy w dokończeniu produkcji. Na szczęście po jakimś czasie wróciliśmy do realizacji, bo Paweł Son Ngo (reżyser drugiego segmentu – przyp. red.) podrzucił koncepcję połączenia dwóch scenariuszy. Tak narodził się „Dyptyk Warszawski”.

OK.: O czym mówi Twój segment?

MS: To dość prosta, ale i nieprzewidywalna historia. Chodzi o zdradę miłości i przyjaźni w jednym. Szczególnie ciekawy temat dla osób, które naprawdę cenią sobie takie wartości. A ja nie ukrywam, że jako reżyser bardzo lubię pokazywać te wartości i bawić się emocjami z nimi związanymi. W „Zwątpieniu” chciałem pokazać jak wygląda cierpienie i jak nie powinno się postępować z najbliższymi.

OK.: Temat wymagający, trudny, ale i warunki pogodowe przy pierwszych dniach zdjęciowych niełatwe. Jest dość wietrznie.

MS: Tak, wietrznie i pochmurno. Liczyliśmy, że pogoda nam dopisze i będziemy mieli ładne kadry w tych nadwiślańskich plenerach, ale niestety – nie ma lekko. To okazja do popisania się dla naszego debiutującego operatora – Szymona Karlaka, który sprawdza się świetnie w swojej roli.

OK.: Wracając jednak do fabuły, co ciekawe, choć Twoja opowieść i historia Pawła są zupełnie różne – mamy przecież inne postacie, odmienną tematykę, to Wasi bohaterowie spotykają się w jednej scenie. Dlaczego zdecydowaliście się na wspólną scenę?

MS: Zależało nam na pokazaniu przypadku. Bo wyjaśnijmy, że bohaterowie mimo że się mijają w klubie, to się nie poznają. Chcieliśmy po prostu zagrać takim tarantinowskim stylem, zastosować ciekawy zabieg reżyserski, żeby zobrazować, jak niesamowicie i niespodziewanie ludzkie losy się przecinają. O to właśnie nam chodziło.

Michał Słomka - absolwent montażu na Akademii Filmu i Telewizji oraz realizacji filmowej i telewizyjnej w Warszawskiej Szkole Reklamy. Brał udział w kilku produkcjach filmowych pełniąc różne funkcje, a jego krótkometrażowy debiut reżyserski pt. "Akcja odwołana" został mile przyjęty na pokazach premierowych w domach kultury oraz na festiwalach. Największe dotychczasowe osiągnięcie to wyróżnienie za ww. film podczas XXIV Wielkopolskiego Porównania Filmowego.

Jak wyglądała praca na planie podczas realizacji segmentu Michała? Zobaczcie sami!

(Źródło: youtube.com)

*Wywiad z aktorami segmentu "Zwątpienie" - Tomaszem Włosokiem i Piotrem Nerlewskim przeczytacie TUTAJ.

Okiem Kinomaniaka

NAJLEPSZE FILMY ROKU

NAJWIĘKSZE ZASKOCZENIA

NAJDZIWNIEJSZY FILM ROKU

NAJGORSZE FILMY ROKU

NAJWIĘKSZE ROZCZAROWANIE

NAJLEPSZE FILMY OBEJRZANE W TYM ROKU (produkcje sprzed 2014)

Polub na Facebooku

Śledź na Instagramie

Szukaj

recent posts

Archiwum

Obserwatorzy

Czytam

Labels