Okiem Kinomaniaka: maja 2015

Warszawę kocham całym sercem. Ale to Kraków jest polską stolicą kultury. Bez dwóch zdań! Tam właśnie lada moment, bo już w tę niedzielę (31.05), rozpocznie się 55. edycja Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Impreza ma to do siebie, że prezentuje filmy z 4 bloków tematycznych, w których skład wchodzi: kino polskie, dokumenty, produkcje muzyczne oraz krótkometrażowe.

(Źródło: materiały prasowe)

W tym roku wezmę udział w tym festiwalu. Po raz pierwszy! I będzie to mój drugi wyjazdowy festiwal (po świetnym, łódzkim evencie pt. Kamera Akcja, o którym przeczytacie TUTAJ). Co prawda wpadnę tylko na weekend, ale już dziś mogę oglądać produkcje znajdujące się w festiwalowym programie. Co więcej, kilka z nich zrecenzuję specjalnie dla Was, żebyście wiedzieli, których tytułów nie można przegapić! :)

(Źródło: youtube.com)

W rozkładzie jazdy 55. KFF znalazły się takie filmy jak: "Dokument", "Mów do mnie", "Kurt Cobain: Mountage of Heck", "K2. Dotknąć nieba" czy "Z łóżka powstałeś". Dlaczego warto je zobaczyć? Bo poruszają istotne tematy, są atrakcyjne wizualnie, po prostu inne, świeże. Powstały dzięki młodym twórcom. Albo ludziom, którzy nie zajmują się wyłącznie komercyjnymi produkcjami. Czytając opisy filmów z tegorocznej odsłony krakowskiego eventu naprawdę trudno było mi wybrać tych kilkanaście tytułów, które zamierzam zobaczyć. Zresztą sami się o tym przekonacie, gdy wejdziecie w zakładkę FILMY na stronie KFF.

(Źródła: materiały prasowe)

Mnie najbardziej fascynują produkcje muzyczne i krótkometrażowe. Na pierwsze złapałam bakcyla po rewelacyjnym dokumencie od Spectatora pt. "O krok od sławy" (o nim więcej przeczytacie TUTAJ), na drugie przychylniej spojrzałam po tegorocznej odsłonie festiwalu "Łodzią po Wiśle", na którym to zobaczyłam kilka ciekawych obrazów autorstwa studentów Łódzkiej Filmówki.

(Źródło: youtube.com)

Cały program Krakowskiego Festiwalu Filmowego dostępny jest TU. Oczywiście w ramach KFF zorganizowano wydarzenia towarzyszące. A wśród nich wystawy zdjęć, koncerty (Fisz!!!), spotkania z filmowcami, Noc Wideoklipów itp. Więcej dowiecie się STĄD.

To z kim widzę się w Krakowie? :)

(Źródło: materiały prasowe)

Życie pełen jest dylematów. Nieustannie musimy podejmować decyzje. Jedne są błahe, mało znaczące. Inne mają olbrzymi wpływ na dalsze koleje naszego istnienia. Mogą je diametralnie zmienić. I to niekoniecznie na lepsze. Przed jednym z większych i trudniejszych wyborów staje Angélique. Pójdzie za głosem tłumu czy pokieruje się tym, co dyktuje jej serce?

(Źródło: en.unifrance.org)

Główną bohaterką dramatu jest podstarzała tancerka klubu nocnego - Angélique. Mimo swoich lat wciąż czerpie radość z tego, co robi. Zalotnie spogląda na różnych mężczyzn, zagaduje ich, flirtuje. W takich okolicznościach spotyka Michela. Przypadkowo poznany mężczyzna staje się dla niej kimś ważnym. Sporadyczne spotkania w klubie zmieniają się w schadzki poza jego murami. Bohaterowie regularnie randkują, by z czasem ich znajomość przybrała naprawdę poważnych kształtów - Michel oświadcza się Angélique.

Kobieta nigdy nie była podatna na wpływy. Nie podporządkowywała się temu, czego oczekuje społeczeństwo. Żyła według własnych zasad, po swojemu. Nawet jeśli najbliżsi się temu sprzeciwiali. I choć ma świadomość pewnych błędów, jest zadowolona z miejsca, w którym się znalazła. Czy zechce więc - dla nowego mężczyzny - zrezygnować z cząstki siebie i spróbować odnaleźć się w innej, tak odmiennej, roli?

(Źródła: avoir-alire.com, en,unifrance.org i lemonde.fr)

Wewnętrzne rozdarcie bohaterki podkreślano głównie wizualnie. Odważne wprowadzanie silnych kolorów (kadry krwistoczerwone albo chłodne, niebieskie) w połączeniu z zabawą światłem tylko wzmacniają emocje odczuwane w danej chwili przez Angélique. Na jej twarzy widać radość, zachwyt, ale i przygnębienie, rozczarowanie, zagubienie.

Tym, co najbardziej zachwyca w "Party girl" jest wyrazisty rys głównej postaci. Bohaterkę wyróżnia niesamowita barwność. Z tego powodu jest wyjątkowa, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę jej niemłody już wiek. Dojrzała kobieta żyjąca według zasady "Carpe diem!" to dość ciekawa i nieczęsto spotykana postać. Jej fryzura, strój, makijaż, a także sposób mówienia, gestykulacji czy język, jakim operuje, jednoznacznie pokazują jaka jest. A jest odważna, pewna siebie, niecierpliwa, szalona. Bywa nieustępliwa, zaborcza, szorstka, ale w głębi duszy kryje się wrażliwa i czuła Angélique. Świadoma swoich zalet i wad, zdająca sobie sprawę z własnych błędów i marząca o tym, by więcej ich nie popełniać. To właśnie to poczucie najbardziej jej ciąży, najsilniej ją obarcza, prześladuje. Bohaterka wie, że to, co postanowi zrobić z uczuciem Michela i do Michela, będzie miało ogromny wpływ na wygląd jej przyszłości. Będzie może nie nieodwracalne, ale i tak niezwykle istotne tak dla niej, dla niego, jak i ich rodzin, przyjaciół.

(Źródło: youtube.com)

"Party girl" to debiutancka produkcja, która podbiła serca jury canneńskiego festiwalu filmowego, otrzymując w 2014 roku Złotą Kamerę. Czy zdobyła i moje? Poniekąd.
Trudny wybór, przed którym stoi bohaterka wznieca powagę sytuacji, pewną nieodwracalność jej decyzji i tym samym angażuje nas w jej losy. W ten sposób z napięciem obserwujemy życie Angélique. Reżyserowi udało się osiągnąć całkiem solidny poziom dramatyzmu, który przejawia się niemal w każdej scenie. Najsilniej wybrzmiewa to w scenie wesela. Przemowy, które wygłaszają dzieci bohaterki, wzruszają widzów. I to tak naprawdę! Najbardziej trafiła do mnie kwestia najmłodszej córki. To, co mówi Cynthia jest głębokie, szczere, mądre. To słowa, po których ja - rzekomo nieczuła - miałam łzy w oczach. Dosłownie!

"Party girl" jest zdecydowanie obrazem, który powinniście zobaczyć tej wiosny. Nie będzie przepełniony sztuczną słodyczą i błogą radością, ale za to będzie prawdziwy. A o to w kinie chodzi - żeby było blisko życia, blisko nas samych.

(Źródła: filmdivider.com i avoir-alire.com)

Co jest potrzebne do stworzenia zabawnego thrillera? Podstarzała gwiazdka pop z aktorskimi aspiracjami, umięśnione i czarujący młodzieniec stawiający pierwsze kroki w Hollywood (tagi: hot, good looking, so damn sexy, cute, sweet, handsome, rzygam tęczą są tutaj na miejscu) oraz absurdalna historia romansu tej dwójki. Jaki jest efekt końcowy? Oszałamiający – prawie spadłam z fotela! :)

(Źródło: filmweb.pl)

Grunt to dobrze rozpocząć majówkę. Pierwszą atrakcją na mojej liście „to do” w ostatni długi weekend było właśnie kino. I to w doskonałym towarzystwie Emilii z Po napisach końcowych i Michała z Seriale,filmy, muzyka. Film wybraliśmy po szczegółowej selekcji. Poszukiwaliśmy produkcji z ostatnich tygodni, która swoim poziomem dorówna hitowi wszech czasów – „Rio, kocham cię!” (o filmie przeczytacie TUTAJ), na seansie którego doznałam eskalacji śmiechu, zażenowania, rozczarowania, oszołomienia i sama nie wiem czego jeszcze. Tak czy siak, było przezabawnie. :)

(Źródło: youtube.com)

„Chłopak z sąsiedztwa” wziął się więc nie przez przypadek. Z entuzjazmem podążyliśmy do kina i – wyposażeni w odpowiednie napoje – zasiedliśmy w fotelach, czekając na początek projekcji. Nie wiedzieć czemu, cały czas oczekiwałam komedii, dlatego głos Emilii „Ale to będzie thriller!” wprawił mnie przez chwilę w zaskoczenie i smutek, że seans nie będzie tak radosny, jak oczekuję. Dość szybko jednak udało się zweryfikować to nastawienie i dostać permanentnego zacieszu.

(Źródła: filmweb.pl i brunchnews.com)

Dlaczego? Bo film Roba Cohena („Szybcy i wściekli”, „Alex Cross”, „Tunel”) to przede wszystkim spora dawka nierealnych sytuacji, sztucznych dialogów i wymuszonych gestów. Historia krótkiego romansu Claire – rozwiedzionej nauczycielki z Noah, przystojnym, nowopoznanym przyjacielem jej nastoletniego syna nie trzyma się kupy. Claire (Jennifer Lopez) jest atrakcyjną kobietą po 40. Ma pracę, ładny dom, całkiem fajnego syna i wiszące na włosku małżeństwo. A właściwie męża, z którym od jakiegoś czasu żyje w separacji. Niby chce odbudować to, co kiedyś ich łączyło, ale nie ma jeszcze dość siły, odwagi czy przekonania, żeby stało się to już teraz. Zwleka więc z większymi krokami, czekając na właściwy moment.

W międzyczasie do schorowanego, samotnego sąsiada wprowadza się kuzyn. Chłopak jest młody, wysportowany, uprzejmy i czarujący. Jego zainteresowanie początkowo schlebia Claire, która wciąż stara się traktować go jak miłego kolegę syna. Ich relacja ulega jednak zmianie. Pewnej nocy nawiązują romans, po którym bohaterka ma wyrzuty sumienia, a Noah odkrywa swoje prawdziwe oblicze…

(Źródło: variety.com)

Fabuła tylko brzmi złowieszczo. W rzeczywistości jest śmieszna, nieprawdopodobna i po prostu komiczna. Z poszczególnych scen bije sztuczność. Coś na miarę ton botoksu i wielu godzin spędzonych w Photoshopie, by Perfekcyjna Pani Domu lat 43 wyglądała na 25. :) Za „misternym” scenariuszem stoi debiutantka – Barbara Curry, więc nikogo chyba nie dziwi fabularna klapa. Oczywiście produkcji nie pomaga angaż Jennifer Lopez, która nie ma za grosz talentu aktorskiego. W scenach płomiennego seksu prezentuje się całkiem nieźle, bo widać jej atuty. Niestety w innych ujęciach nie wypada tak korzystnie…

Podobnie jest z piękniusim Ryanem Guzmanem. Miło się na niego patrzy, ale do największych zalet należą jedynie szelmowski uśmiech, zalotne spojrzenie i kaloryfer na klacie. Gdyby w filmie nie zdejmował koszulki, czułabym się oszukana ;)

(Źródło: nypost.com)

„Chłopak z sąsiedztwa” nie ma samych wad. Musimy tylko spojrzeć na niego, jak na produkcję lekką, przerysowaną, nierealną. Traktowanie historii romansu spokojnej nauczycielki z młodym psychopatą to okazja do nabijania się z ich koślawych dialogów, miernego aktorstwa, trefnych efektów specjalnych i nieudolnego zlepiania w całość kilku różnych wątków. Chwilami miałam wrażenie, że na ekranie obserwuję miks „Szybkich i wściekłych”, „Gościa” i „Młodych gniewnych”.

Niestety nie wszyscy widzowie tak odebrali ten film. Niektórzy z całkiem poważnymi minami śledzili koleje losu naszych bohaterów i z wielkim, nieukrywanym oburzeniem obserwowali moje wybuchy śmiechu. Co więcej, otwarcie mierzyli mnie wzrokiem, jawnie dając znać „Uspokój się! To jest poważny thriller, a ja się tak bardzo nim emocjonuję!”. Jak możecie się spodziewać, nie przejmowałam się nimi i z ogromną radością wyczekiwałam końca, choć seans zaliczam do udanych. Bo co jak co, ale dawno tak się nie uśmiałam w kinie! :)

(Źródło: ew.com)

Okiem Kinomaniaka

Wiosna to czas festiwali filmowych, matur, Dnia Matki i... Dnia Dziecka. Z racji na zbliżające się to ostatnie święto, najmłodsze warszawskie kino - Apolonia, zaprasza na niecodzienny event - Dzień (bez) Dziecka! :)

Czas na kolejny konkurs! Na mieszkańców stolicy czeka dwuosobowa wejściówka - na przedpremierowy seans filmu "Dziewczyna warta grzechu" w kinie Atlantic!

Tak bardzo kochacie kino, że tylko marzycie, by zobaczyć kolejną, rewelacyjną produkcję? To świetnie się składa, bo mam dla Was dobrą informację. W tym tygodniu możecie wygrać podwójne zaproszenia na ENEMEF: Maraton Mad Max. Zainteresowani?

Polub na Facebooku

Śledź na Instagramie

Szukaj

recent posts

Archiwum

Obserwatorzy

Czytam

Labels

Okiem Kinomaniaka

Wiosna to czas festiwali filmowych, matur, Dnia Matki i... Dnia Dziecka. Z racji na zbliżające się to ostatnie święto, najmłodsze warszawskie kino - Apolonia, zaprasza na niecodzienny event - Dzień (bez) Dziecka! :)

Czas na kolejny konkurs! Na mieszkańców stolicy czeka dwuosobowa wejściówka - na przedpremierowy seans filmu "Dziewczyna warta grzechu" w kinie Atlantic!

Tak bardzo kochacie kino, że tylko marzycie, by zobaczyć kolejną, rewelacyjną produkcję? To świetnie się składa, bo mam dla Was dobrą informację. W tym tygodniu możecie wygrać podwójne zaproszenia na ENEMEF: Maraton Mad Max. Zainteresowani?

Polub na Facebooku

Śledź na Instagramie

Szukaj

recent posts

Archiwum

Obserwatorzy

Subskrybuj

Czytam

Labels